Exodus - Shovel Headed Kill Machine
cd-recensie door Erik E., 20 oktober 2005
"Shovel Headed Kill Machine" is het nieuwe studioalbum van Exodus.
Een cd met een gewelddadige titel, en een gewelddadig hoesje, waarop zeer verrassend een schephoofdige doodsmachine staat
afgebeeld, die op zijn weg een bebloede zee van schedels achter zich laat. Nou de toon is gezet zullen we maar zeggen.
Het muzikale aspect van de cd heeft in ieder geval een even gewelddadig
karakter. Er staan tien nummers op, en van de opener ‘Raze’ tot de afsluitende titelsong en het ¨verborgen¨ bonusnummer
is het vooral up-tempo thrash dat de klok slaat, afgewisseld met wat mid-tempo stukken. Tom Hunting heeft zijn drumstokjes
wegens zijn gezondheid helaas over moeten dragen, maar uitzendkracht/drumbeest Paul Bostaph neemt het van hem over op deze
cd, en thrashen is aan Bostaph wel toevertrouwd (bij welke thrash band heeft hij nog niet gedrumd zou je bijna zeggen) Verder
heeft bandleider Gary Holt afscheid genomen van gitarist Rick Hunolt en na ruzie ook van zanger Steve ¨Zetro¨ Souza. Voor
hen in de plaats kwamen respectievelijk Lee Altus en Rob Dukes. Voor de songwriting zal het weinig uitgemaakt hebben, Gary
Holt schrijft nog steeds alle nummers. Zoals al gezegd veel up-tempo thrash op deze cd, vaak vooraf gegaan door een simpel
gitaarriffje waarna de drums erover heen komen ("Raze", "Deathamphetamine", "Karma’s Messenger" en "Going Going Gone"
bijv.) of juist onderbroken door een mid-tempo stukje halverwege het nummer (wederom "Deathamphetamine", "Now Thy Death Day
Come" en "Shovel Headed Kill Machine" bijv.) Wat dus opvalt zijn de simpele songstructuren op dit album, nummers lijken qua
opbouw veel op elkaar.
Ook de teksten komen zoals altijd van de hand van Holt, en zijn
weer even catchy als altijd. Opener "Raze": ‘let’s start a fire, biggest one you’ve ever seen, you bring
the matches, I’ll bring the gasoline’, het antireligieuze "Altered Boy" met de nu al heroïsche tekst: ‘children
fingered by the hand of god, raped in the name Christ’ en het over een seriemoordenaar handelende "44. Magnum Opus":
‘a motherfucking van Gogh with a gun, about to paint his masterpiece’ zijn hier voorbeelden van. Na al deze hoogwaardige
poëzie is het tijd voor de hamvraag: de cd, is it any good?
Wel dit valt best tegen eigenlijk. Waar het vorig jaar uitgekomen
‘Tempo of the Damned’ nog gevuld was met catchy gitaarriffs en zanglijnen, lijken deze op "Shovel" compleet te
ontbreken. Geen enkel nummer blijft echt hangen, ook niet na vele luisterbeurten. Dat laatste hoeft niet altijd negatief te
zijn, bijvoorbeeld wanneer het album een groot technisch bolwerk zou zijn waarbij het even zou duren voordat je de cd ¨doorhebt¨,
maar dat is hier gewoon niet het geval. Zoals al gezegd zijn de songstructuren vrij simpel. Tel daarbij op de inspiratieloze
gitaarriffs van Holt en de al even inspiratieloze vocalen van Rob Dukes, en je hebt gewoon een matige cd. En Bostaph en Altus
doen gewoon hun werk, het zijn zeer bekwame muzikanten, maar om te zeggen dat ze veel toevoegen aan deze cd, nou nee. Positieve
punten zijn de al genoemde grappige lyrics, en de solo’s van Holt, maar verder kan ik niet anders concluderen dan dat
deze cd matig is.
-
oordeel: 2 sterren (matig)
