 Foo Fighters - Heineken Music Hall
31 januari 2006 concertverslag
door Erik E.
Voor een uitverkochte Heineken Music Hall spelen de 31e januari de Foo Fighters. Ze
hebben twee voorprogramma’s meegebracht. Allereerst betreedt Rye Coalition het podium. Rye Coalition is een opzwepend
vijftal dat vrolijke punkrock-n-roll speelt. In hoog tempo werken ze hun nummertjes af, wat wel logisch is aangezien ze maar
25 minuten hebben gekregen. Het lijkt qua uiterlijk een beetje een raar zooitje bij elkaar (een paar zien er hip/Maroon 5
-achtig uit, een ander weer als een echte rocker, en weer een ander heeft wel erg foute bontlaarzen aan) maar ze hebben wel
wat. De zanger loopt als de zanger van The Hives hyperactief over het podium te rennen, maar heeft zeker uitstraling. Ze spelen
nog AC/DC’s klassieker ‘Whole Lotta Rosie’ en het publiek kan het zeker waarderen. Een leuke band!
Het volgende voorprogramma wordt door Foo Fighters drummer Taylor Hawkins persoonlijk
aangekondigd, het is een van zijn favoriete bands en ze zijn een beetje ‘spacy’, ‘so smoke your joints and
enjoy’, aldus Taylor. Het betreft hier ‘The Secret Machines’. Het is een driekoppige band, die bestaat uit
een gitarist/zanger en een drummer, en een derde lid dat afwisselend toetsen, bas en gitaar speelt en ook zingt. De muziek
is inderdaad redelijk spacy te noemen maar het valt mij zeker niet tegen. Nummers duren lang en borduren vaak voort op 1 en
hetzelfde riffje, maar toch gaat het me niet vervelen. Wat voor muziek dit precies is weet ik niet maar het heeft in ieder
geval iets psychedelisch, maar goed is het zeker!
De HMH zit inmiddels helemaal volgepakt. En de sfeer is erg goed te noemen. En terwijl
de band het titelnummer van de nieuwe cd ‘In Your Honor’ inzet stijgt het doek op wat over het podium hing, en
zoals verwacht explodeert de zaal. Na ‘In Your Honor’ volgen ‘All my Life’, ‘My Hero’
en ‘Best of You’, allemaal geweldig meezing materiaal wat ook door iedereen luidkeels wordt meegezongen. Dave
Grohl maakt een opgewekte indruk en zijn praatjes tussen de nummers door zijn werkelijk hilarisch te noemen. Het zijn van
die kleine dingen die het hem doen, zoals dat die eerst een lulverhaal ophangt over de Nederlandse taal, dan een nummer gaat
spelen en vervolgens aan het einde van het nummer ‘ah lekker’ zegt. Hij belooft ons dat hij de volgende keer een
Nederlands liedje gaat zingen, waarna iemand uit het publiek roept dat die liegt, waarna hij zegt: ‘well you’re
right that is indeed a lie, godverdomme’. De rest van de band ziet er ook prima uit vanavond, en het geluid is ook goed.
Grohl, de houterige Nate Mendel, de lichtelijk gestoorde Taylor Hawkins, en de enthousiaste 2e gitarist Chris Shiflett, het
is een jolig kwartet. Relaxed en ‘down to earth’ zijn ze gewoon. Zoals een Taylor Hawkins die een flesje water
over de rug van de nietsvermoedende Nate Mendel giet, die er wel weer om kan lachen.
Na de recente hitsingle ‘Best of You’ vervolgen ze met ‘Up in Arms’,
en een hit van een paar jaar geleden: ‘Learn to Fly’, daarna gevolgd door ‘Times Like These’, ‘The
One’ en opener van hun derde album: ‘Stacked Actors’. Dan besluit Dave het volgende nummer op te dragen
aan ‘that fat blonde dude over there’, terwijl hij naar iemand in het publiek wijst. ‘It’s really
cool to have earrings in both ears dude’, gaat Dave verder. ‘Anyway this song is for you and it is called... Big
Me’ waarna Dave zelf in lachen uitbarst. Wat een komiek. Het lekkere ‘No Way Back van het laatste album volgt
hierop en daarna wordt de hitsingle ‘Breakout’ gespeeld. Wat een lekker nummer op om te springen, en wat een sfeer!
Nadat Dave wordt geraakt door een wortel uit het publiek concludeert hij maar dat we een
‘healthy audience’ zijn, waarna hij het prachtige ‘Everlong’ inzet, bijna het hele nummer wordt voorgedragen
met alleen zang en gitaar, maar krijgt wel nog een rare twist mee doordat Grohl hier en daar ‘in the butt’ achter
een zin besluit te plakken, ‘
If everything could ever feel this real forever... in the butt’ krijg je dan bijvoorbeeld.
De band verlaat het podium en keert terug om nog een paar nummers van de laatste cd te spelen, zoals het lekkere ‘DOA’,
en ‘Cold Day in the Sun’, waarbij drummer Hawkins en Grohl van plek wisselen en Hawkins dus gaat zingen en Grohl
achter de drums plaatsneemt. Afsluiter is ‘Monkey Wrench’. Al met al is het een zeer geslaagde avond te noemen.
De HMH is een prettige zaal, en het geluid is erg goed, en het publiek was relaxed, alles was gewoon top. Ga ze zien de volgende
keer dat je de kans hebt, de ‘Foo Fighters’!
Setlist:
In Your Honor
All my life
My Hero
Best of You
Up in Arms
Learn to Fly
Times Like These
The One
Stacked Actors
Big Me
No Way Back
Break Out
Everlong
--------
DOA
Cold Day in the Sun
Monkey Wrench
|
